Township Tour

Een week! Een week is al voorbij gevlogen! Leek als de dag van gister dat we nog dronken dropje en henkie high waren in een vliegende koelkast. Een week vol gebeurtenissen en belevenissen. Dus be prepared voor een lange blog. Hoop dat je genoeg tijd hebt en anders: maak maar tijd!
(Deze blog zal alleen over de donderdag gaan) Oké, even het geheugen verfrissen: de woensdag van aankomst hebben we dus een kleine rondleiding gehad door de wijk waar we zitten en hebben we de weg naar de Spar (supermarkt) geleerd. Deze rondleiding werd gegeven door Samantha, die wij in onze blog Sam zullen noemen. Dit kan je zien als een soort mama. Je kan haar alles vragen en altijd bellen. Super fijn dus en echt een top wijf! Wel een ontzettende diva, maar ach. Hebben we ook iets om over te lachen.
Ook hebben we kennis gemaakt met alle gezellige mensen die hier zitten. Allemaal Nederlanders. Zelf zitten wij in het ‘beneden huis’ met twee anderen. Lekker rustig dus en alle ruimte. Wanneer je door de tuin omhoog loopt, kom je bij het ‘boven huis’. Hier zitten nu 7 mensen, maar er passen ongeveer 20-25 man in. Bij dit huis zit het zwembad, wat we in deze warmte natuurlijk niet kunnen missen. Dan heb je achter dit immense huis, nog een kleiner huisje zitten. Daar zitten nog twee anderen. Wij vervelen ons in ieder geval niet. Je moet het hier zien als één groot kippenhok, alleen maar meiden.
Nadat we onze kamer verbouwd hadden en een driepersoons bed in elkaar hadden geflanst, konden we lekker gaan slapen, want wij zouden de volgende dag om 9 uur (!) al een rondleiding krijgen in onze Township, a.k.a. sloppenwijk.

Donderdag: Zoals jullie misschien wel verwachten, werd 9uur ’s ochtends, 12 uur ’s middags, door omstandigheden die nooit uitgelegd zullen worden. Maar uiteindelijk konden we gaan en kregen we een rondleiding door de Township genaamd: Walmer Township (Google maar, als het te Google-en valt). Deze tour kregen we van een oud bewoonster van deze Township, genaamd Lungi. Een typische, iets wat dikkere, slecht verstaanbare, Zuid-Afrikaanse chick. Gelukkig liep ze op hetzelfde tempo als Tessa, dus dit was te doen zou je denken... Een Township, heftig om te zien. Stel je voor, je komt aanrijden, het begint al met overal afval en links een gebouw wat eruit ziet als een gevangenis die nooit af is gemaakt. Dat bleek de Highschool te zijn. Dat zagen we al snel aan de jongeren die daar rond liepen in hun schooluniformen. Naast de Highschool staat er een soort bungalow, wat het ‘ziekenhuis’ moet voorstellen. Overal kleine kamertjes met wachtende mensen ervoor. Wij waren al snel benieuwd waarvoor ze hier zaten, maar dat is blijkbaar geen geheim omdat op elke deur een briefje hangt met wat je moet hebben om dit kamertje te betreden. Ook liepen we langs de afdeling voor zwangere vrouwen, waar alleen maar meiden zaten van onze leeftijd en jonger. Heftig. Hierna begon de rondleiding door de Township pas echt. Bij de eerste straat van krotjes, waren wij al in shock over de situatie hier. Maar bij de tweede straat kwamen we erachter dat het allemaal nog even erger kon. Er werd ons verteld dat hier 500 man 1 emmer, waar ze in poepen en plassen plus nog 1 kraantje met drink water delen. Stel je dat toch eens voor.. Hierna hebben we nog drie crèches bezocht die enorm van elkaar verschilden. Je zag gelijk wanneer er een crèche in een ‘betere wijk’ zat en welke in een slechtere/armere wijk. Want je zou het niet denken maar zelfs in een Township heb je dus ‘goede’ en ‘mindere’ wijken. Bij iedere crèche waar we kwamen, werden we belaagd door de kinderen. Ze beschouwen je hier als een soort Beyoncé. Allemaal aan je zitten, aan je hangen, je vasthouden en opgetild willen worden. Nou optillen moet je niet doen, want als je er één optilt, wilt de rest ook opgetild worden. Tessa heeft dit snel afgeleerd en Anouk begon er niet aan. Die dacht “blijf lekker staan”. Je moet je ook voorstellen dat het in zo’n Township 15 graden warmer aanvoelt dan normaal. En ook al liepen we op een waggelend tempo, Tessa was het al snel zat. Ze had dorst, maar kon dit natuurlijk niet zeggen. 45000 mensen die hier in deze Township wonen, hebben elke dag dorst. Een echte struggle dus.
Wat we al helemaal niet kunnen begrijpen, is dat de meeste mensen in super dikke kleren lopen. Winterjassen, dikke truien, lange broeken etc. Het is al snikheet, waarom maak je het jezelf dan nog moeilijker? Of houd je zo juist de warmte buiten? We snappen het in ieder geval niet.
Wat ons ook op viel was, dat er op elke hoek van de straat een hond stond, die allemaal op zwerfhonden lijken. Ook in iedere ‘voortuin’ lagen een of meerdere honden precies niks te doen door de warmte. Waarom er zoveel honden zijn? Raadsel nummer 2. De honden aaien zouden wij je niet aanraden, er naar kijken ook niet. Ze zijn eng. Heel eng. Maar ze vallen je niet aan, raadsel nummer 3.
Ook hebben sommige mensen een flatscreen in hun ‘huiskamer’ staan en dragen ze fancy schoenen. Waarom? Raadels nummer 4. Ons is verteld dat dat twee hele belangrijke dingen voor de mensen daar zijn. Waarom dit zo belangrijk is? Ook een goede vraag..
In de Township praten ze ook nauwelijks tot geen Afrikaans, maar Cosa. Dit is een klik-taal, wat wij niet kunnen verstaan, niet kunnen volgen en al helemaal niet kunnen spreken. De klik zelf al, is moeilijk zat. Er wordt wel Engels gesproken op de scholen van jongs af aan, dus we kunnen met iedereen communiceren. Niet dat het te verstaan is, maar sommige woorden klinken Engels. Als je maar goed genoeg luistert.
Je ziet ook dat sommige mensen moeite doen om de Township te verbeteren. Dan beginnen ze met het bouwen van een bibliotheek, dan staat er een sporthal op de planning en ook een half community centre is aanwezig. Halverwege deze projecten is het geld gewoon op en wordt er nooit meer naar omgekeken.

Na twee uur door de Township gewandeld te hebben, waren we mentaal gesloopt door alles wat we gezien en gehoord hebben en zijn allebei als twee dooie takken in slaap gevallen op de bank.

’s Avonds nog even lekker gechillt met de helft van het kippenhok en toen was het alweer tijd om naar bedje te gaan. Met als vooruitzicht een City Trip door PE. We sliepen als twee roosjes..

Pssst: Ja we weten het, de foto’s komen er nog steeds aan! (lekker op een Zuid-Afrikaans tempo dus, ook wel te verstaan als LANGZAAM)

Joejoeee