First Week In PE

Deze blog gaat over de dagen vrijdag 19 feb t/m dinsdag 23 feb. Maakt u zich maar geen zorgen, we zullen het inkorten. Zodat u snel weer voor uw kinderen kan koken, de was kan doen, de hond uit kan gaan laten of gewoon weer verder film kijken met een zak chips op uw schoot. Oké, komt tie dan:

Vrijdag: CITY TRIP. CITY TRIP. CITY TRIP. Net zoals de dag ervoor, was deze uiteindelijk door bepaalde omstandigheden, die weer voor altijd een raadsel zullen blijven, ineens om 3uur ’s middags. Of wij dit wisten? Nope, op het laatste moment pas. Nou wat ga je doen als je ineens zeeën van tijd hebt? Juist, de stad verkennen. Wij hadden gehoord van een plek, genaamd Boardwalk. Klinkt super fancy, is het ook. De buitenkant lijkt op een soort van ieniemiene Disneyland en de binnenkant trouwens ook, maar dan zonder attracties. Hier bevinden zich veel, heel veel winkels, een casino en een heeul heeul heeul heeeuul groot hotel. Toen we lekker aan het genieten waren van onze Frozen Yoghurt, kregen we een appje van mama Sam, dat we wel degelijk een City Trip hadden, maar dan om 3uur ’s middags. Met gepaste spoed waggelde Tessa en sprintte Anouk terug naar onze kiet (huis). Om 3uur werden we opgehaald, of ja maak daar maar half 4 van, door John, een zeer aardige jonge man. Samen met een zekere Chinese en een te aardige Duitse blonde griet, gingen we op pad. Tessa begon te huilen toen ze het woord ‘wandelen’ alleen al hoorde. Niet zonder reden, want binnen no time lag ze plat, op een trap. Typisch. We hebben veel informatie verkregen over de stad, veel geleerd, plekken gezien waar je niet snel zal komen en het uiterste topje van PE beklommen. Ook wel, de vuurtoren. Na twee uur werden we thuis gebracht en vond Anouk het een super goed idee om MacDonalds te bestellen. Want ja dames en heren, dat kan hier. Of het te vreten is? Nee.
Deze avond hadden we een feestje van ons stage bedrijf, waar we voor het eerst in aanraking kwamen met te goedkope drank en een te dronken stage begeleider. Al met al een goed fuifke dus met als afsluiting een rondje door de MacDrive, omdat Anouk weer honger had.

Zaterdag: UITSLAPEN. Nee dus, je bed uitgebrand worden door de zon om 8uur ’s morgens, als het niet eerder was. Vol goede moed, wilden wij lekker in het zwembad lopen liggen te dobberen. Er was helaas niemand in het boven huis aanwezig die ons binnen kon laten, maar dit mocht de pret niet drukken. Op ons eigen dakterras hadden we ook een facilitaire zwemvoorziening. Een opblaasbad. Alleen was deze best smerig geworden door de regen, de blaadjes en de enge beestjes. Maar wij zijn de beroerdste niet en dus zijn wij een uur bezig geweest met het schoonmaken en het vullen.. van water. Na 80x heen en weer te hebben gelopen, lagen we EINDELIJK geïnstalleerd in het badje. Na 5 minuten werden we niet alleen nat van het water.. maar ook van de regen die uit de hemel kwam vallen. Eindconclusie: badje weer vies, KFC besteld omdat Anouk weer honger had (dit was weer niet te vreten) en film gekeken op de bank.
Na de film, besloten we dat we alcohol nodig hadden om deze domper te kunnen vergeten. Dus 1 woord: BEERSHACK. Dit is een leuke kroeg aan het strand waarin we even het idee hadden dat we in de Walkabout(in Breda) stonden door de lekkere muziek en gezellige mensen. Enige verschil: goedkoper lam worden. Even om een beeld te creëren: dubbele shot vodka sprite omgerekend €1,95. We hebben zo’n voorgevoel dat dit onze nieuwe stamkroeg gaat worden. Alleen onze liedjes moeten we nog zien te verkopen aan de DJ. #stopthetime #omlaag.

Zondag: dit was een typische zondag. Niks doen, alleen boodschappen halen, want Anouk had weer honger. Ook hebben we twee uur liggen dobberen in het zwembad, dit keer zonder regen. ’s Avonds met z’n allen pizza bestelt op de bank en gechillt op het balkon met uitzicht op zee. Vroeg ons nest in, omdat maandag ons stage leven dan echt ging beginnen. Tenminste, dat dachten we..

Maandag: Lekker vroeg ons bed uitgebrand en 9 uur paraat op het kantoor. Dit is tevens op loop afstand, namelijk aan het einde van onze straat. Hier aan gekomen, waar we eerst 10 minuten vol gefocust op het aaien van onze twee nieuwe vriendjes. Eindelijk honden zonder enge ziektes. Op kantoor hadden we een gesprek met onze stage begeleider Martijn, die ons gelukkig wel herkende na z’n dronken staat van vrijdag. Super chill gesprek gehad, met als uitkomst 2 projecten die wij gaan doen hier. 1: het organiseren van de National Youth Day 16 juni, wat een beetje vergelijkbaar is met onze Koningsdag. 2: een discussie opgang brengen over de manier van werken in de crèches van de Township. (Er zijn daar 64 crèches.) Met als doel om te leren van elkaar en het niveau hiervan omhoog te brengen, omdat de verschillen tussen de crèches groot zijn. De oppassers van de crèches zijn lieve mensen die graag verandering willen over de manier van aanpakken, maar de crèches lijken nu nog op concentratie kampen. De kinderen moeten de hele dag binnen blijven, het liefst de hele dag slapen en doen ze dit niet, worden ze of geslagen of ze krijgen geen eten.
Na een gesprek van een uur, kregen wij ons Performatory gevoel terug. We moesten even ‘landen’ en oriënteren wat iedereen hier allemaal doet. Lekker zweverig. We voelden ons dus al helemaal thuis.
Deze avond moesten wij gaan koken en hadden zin in een lekkere hollandse pot: aardappelen, groenten en vleesch. Het koken gaat hier het zelfde als de manier van doen: op z’n Zuid-Afrikaans, langzaam dus. Na anderhalf uur in de keuken te hebben gestaan, hadden we eindelijk voedsel!
Om ons avond ritueel te vervolgen, zaten we weer op het balkon met het halve kippenhok te chillen. Weer vroeg ons bedje ingekropen, omdat we de volgende dag half 9 paraat moesten staan. We zouden dan de hele dag in de Township zijn met Kim en Manon, van het boven huis.

Dinsdag: ons ochtendritueel was ook weer aanwezig: vroeg je bed uit worden gebrand. Om half 9 precies stonden we paraat en konden we naar de Township gaan. Wat we daar gingen doen? Sportles geven aan klassen van de basisschool. Dit gebeurde op een openveld in 1000graaien. We merkten al snel dat de kinderen dit niet erg vonden, want die renden allemaal als een kip zonder kop rond. Je moet hier ook op een strenge manier handelen, anders luisteren ze allemaal niet. De manier van omgang tussen de kinderen, is ook iets anders dan bij ons: als er één valt, rennen ze gewoon over je heen, ze slaan en schoppen alleen maar, stoppen alles in hun mond wat ze tegen komen, eten gras en vechten om wie er naast ons mocht staan. Wat wel heel leuk was om te zien, is dat ze veel met ritme, dansen en zingen doen tussen het sporten door. Puur om plezier te maken en ja zelf 8 jarige kunnen goed dansen. Na 3 uur sportles te hebben gegeven, waren we even helemaal klaar met de zon en is Tessa op de bank in slaap gevallen. Zal eens niet zo zijn.
’s Avonds zijn we met Jonna, ons huisgenootje, uiteten gegaan en bij terug komst, je raadt het vast al, nog even gechilld op het balkon. Ook hebben we hier al onze eerste tripjes gepland: aanstaande zaterdag gaan we met Kim naar Addo National Elephant Park, waar honderden olifanten te vinden zijn en de rest van de big 5. Ook hebben we een tripje gepland op 11 maart, dan gaan we namelijk met het halve kippenhok naar Drakensbergen om te genieten van de natuur en te hiken en naar Lesotho, een land binnen Zuid-Afrika. We kunnen in ieder geval al niet wachten.

Voor de rest gaat het heel goed met ons, op een paar muggenbulten na. De zon schijnt, dus we mogen niet klagen.

We houden jullie op de hoogte! En ja de foto’s komen asap.

Joeeeejoeeeee. X