We leven nog!
31 Maart 2016 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Omdat de mama van Anouk al 3 weken zeurt over een nieuwe blog, beseften we dat het toch wel echt tijd werd om weer even te laten weten dat we nog leven. WE LEVEN NOG! GEEN PANIEK!!
We zijn hier nu al 5 weken en de tijd is echt voorbij gevlogen. Omdat wij niet weten waar we moeten beginnen, eerst maar even een update over de cultuur. Kijk we zijn niet dom en weten allemaal wel dat ze hier erg hun best doen om banen te creëren.. maar soms kun je ook overdrijven. Als je naar de supermarkt gaat, wordt de groente en fruit voor je afgewogen, waag het niet om dit zelf te doen hoor.. dit is gewoon een baan. Ook bij de kassa staat er altijd iemand voor je klaar om je boodschappen in te pakken en vervolgens is er ook altijd nog wel iemand die de boodschappen even naar je auto tilt. De inpakmensjes krijgen gewoon salaris maar de automensjes moet het hebben van het kleingeld dat ze van je krijgen. Dit zijn tevens ook de mensen die ‘op je auto letten’ als je hem ergens parkeert en je ook altijd meer dan genoeg aanwijzingen geven als je weer weg probeert te rijden in de hoop zo wat kleingeld te ontvangen. Je hoeft hier dan ook nergens een parkeerkaartje te kopen. Bij wegwerkzaamheden staan minimaal twee mensen met en vlag te zwaaien om de wegwerkzaamheden aan te geven. Er staan ook gewoon borden maar hee.. met een vlag zwaaien is ook een beroep. Daarnaast is de snelweg hier vergelijkbaar met een weg in een dorp. Met waggelend tempo wordt er overgestoken en stoppen aan de zijkant om wat voor reden dan ook is gewoon heel normaal. Een ander belangrijk puntje is dat er niet alleen mensen de ‘snelweg’ oversteken maar ook veel dieren. Koeien, geiten en zwerfhonden zijn ook duidelijk aanwezige weggebruikers hier, dus dat is opletten! En wanneer je dan na je ritje gaat tanken dan hoef je de auto niet eens uit. De auto wordt voor je volgetankt, je ramen worden gewassen en zelfs je bandenspanning wordt gecontroleerd. Ik snap wel dat de mensen hier zo lui zijn... want ja ook hier hebben we al ervaring mee gehad!
Maar we hebben pas het echte Zuid-Afrika gezien toen we met Kim en Nicole naar het Addo National Elephant Park zijn gegaan. Dit is een game reserve waar ontzettend veel wilde dieren te spotten zijn. Het is maar een half uurtje rijden vanaf PE en we hebben ons voor 50 rand wat omgerekend ongeveer 3 euro is een hele dag Freek Vonk mogen voelen!! We werden meteen verliefd op Afrika, wat een geweldig land! We kunnen hier uren over praten maar als je de foto’s ziet snap je vast meteen wat we bedoelen. Met onze eigen auto hebben we de hele dag door het park gereden opzoek naar olifanten, mestkevers, zwijntjes, zebra’s en wat we vooral wilden zien: leeuwen! Wat trouwens wel bijna onmogelijk lijkt in een park van bijna 165.000 hectare waar maar ongeveer 6 leeuwen leven. En dit merkte we al snel.. na 1,5 uur te hebben rondgescheurd hadden we nog niet eens een olifant gespot, terwijl er meer dan 600 olifanten leven.. Gelukkig waren de zebra’s net zo camerageil als Tessa, die lopen gewoon bijna tegen je camera aan. Toch zal Freekje Vonk ontzettend trots op ons zijn want na 3 uur was het dan eindelijk zover: kuddes olifanten liepen langs de auto en we hebben 1,5 uur lang als vier bezetenen naar vier leeuwen die in het gras lagen te tukken gekeken. TOP dag!
Na dit avontuur kwam het volgende avontuur er alweer aan: een roadtrip met de Squad naar Drakensbergen en Lesotho! Na een reis van 12 uur kwamen we aan in de regen. Het was GODDOME KOUD daar. Van 30 graden in de zon, naar 10 graden alsof het niet slechter kon.. JA dit rijmt en we hebben er lang over nagedacht dus geen commentaar a.u.b. Gelukkig kwamen we aan in een huisje vol insecten om onze dag compleet te maken! De volgende dag kwam onze ‘sportieve ik’ naar boven. Ik hoor je denken ‘heeft Tessa die?’. Nee inderdaad en Anouk nog minder… Maar ‘we doen dit wel even’ bergje op hop hop hop. Maar na 10 minuutjes begon de ellende: het zweet liep over de voorhoofden en kuitjes begonnen al te zeiken. Over zeiken gesproken, dat moesten we ook.. We zijn deze dag dan ook helemaal één geworden met moeder natuur. Tijdens onze tocht met onze gids Steward a.k.a. je raadt het al FREEK VONK, hebben we ontzettend gelachen, tussen de bavianen gelopen, veel dieren gespot en bovenal echte muurschilderingen van de Bushmens die hier heul heul heuuullll lang geleden in de Drakensbergen leefden. Onze geschiedenisboeken waren er niets bij… Bij thuiskomst werden de blaren geteld, gingen de beetje omhoog en de oogjes dicht. Maar het was het meer dan waard.
De volgende dag hebben we een van de meest indrukwekkende dingen tot nu toe meegemaakt. De Sani Pass tour, als je ooit naar Zuid-Afrika gaat mag je dit echt niet missen! Met een 4x4 land rover en onze eigen Freekie gingen we de Sani Pass op. Probeer dit ook niet zonder 4x4 waggie want da ken ie nie hendelen nie. We hebben ongeveer 3 uur gedaan over de route naar boven, arme Freek, de hele Squad zat in zijn auto en bij iedere waterval of mooie berg moest er gestopt worden voor een foto. Deze Sani Pass komt uit in een land genaamd Lesotho. Een van de armste landen ter wereld en dit was te zien.. net zoals in de Drakensbergen waren onze geschiedenisboeken hier niets bij. Maar deze keer het hoofdstuk over de middeleeuwen.. Het eerste wat ons opviel was de kleding die ze droegen: een gewaad. In de Nederlandse volksmond ook wel ‘deken’ genoemd. Hieronder hadden ze vrijwel niks aan behalve dan een onderbroek en kaplaarzen. Hoe we dit weten? Vraag Tessa. Hierbij moeten we ook even vermelden dat het voor ons gevoel -1 was en wij zelf rondliepen als Eskimo’s.
Ook deze mensen waren camerageil, ze duwde nog net niet zelf op het knopje zodat je een foto van ze maakt. Hierna moet je uiteraard wel betalen of iets te eten geven. Onze Freek nam ons mee naar het huisje van een schapenherder. De mannen zijn hier namelijk vrijwel allemaal herders terwijl de vrouwen vooral thuis bezig zijn met dingetjes maken om vervolgens te kunnen verkopen. In de koudste maanden trekken de mannen met hun schapen naar het westen en de vrouwen en kinderen moeten zien te overleven in de middeleeuwse hutjes gemaakt van losse stenen en een rieten dak.
Om al deze indrukken in stijl te verwerken hebben we een echt Lesotho biertje gedronken in de hoogste pub van Afrika! Tessa niet die was moe, vroeg uit bed, je kent het wel.. Red bull dus.
De volgende dag hebben we al onze spullen weer gepakt en gingen we naar onze volgende bestemming: Cintsa. Dit is een plaatsje aan de kust waar we in een super leuk backpackershostel hebben geslapen midden in de natuur! Onze buren waren aapjes en op de weg er naartoe kwamen we drie lopen de palen tegen, in de volksmond ook wel ‘Giraffe’ genoemd.
De volgende ochtend heeft Anouk om, jawel 6 uur, naar de zonsopgang gekeken op het strand! Tessa niet, die was moe. Helaas zat onze super coole roadtrip er de volgende dag alweer op.
Home sweet home toen we de volgende dag de skyline van PE weer zagen. Het voelt stiekem nu al als thuiskomen!
Natuurlijk doen we ook nog nuttige dingen en zijn we soms best lief. We hebben bijvoorbeeld vorige week drie dagen lang een crèche opgeknapt. Heb je na het zien van de foto’s ook interesse in het opknapteam, dan heb je pech. Drie dagen was lang genoeg. Ook zijn we natuurlijk nog steeds druk bezig met onze stage. Ons project heet tegenwoordig het Ulutsha festival, wat jeugd festival betekent. Wij hebben de leiding in dit project, dus jullie begrijpen natuurlijk allemaal wel dat dit zeker goed gaat komen!
Verder gaat het prima hier, de alcohol smaakt nog steeds goed, Hennie de auto leeft ook nog steeds en de balkonsessies zijn elke avond nog steeds aanwezig. Helaas hebben we afgelopen maandag wel al twee Squad members moeten uitzwaaien maar die zien we over 4,5 maand weer in Breda!
Omdat we weten dat jullie ons zo erg missen, houdt 11 augustus alvast vrij! Dan zijn we net terug en aangezien dit een donderdag is moet er gezopen worden in Breda City, om weer even te laten weten dat we er zijn en de stad eindelijk weer leuk genoemd kan worden vanaf dan.
Nog 4,5 maand volhouden zonder ons dus!
Ontzettend bedankt voor de aandacht en nog een fijne donderdag.
P.s. Het is donderdag dus wij gaan alcohol nuttigen
P.p.s. Mam maak je geen zorgen, we drinken Gin-Tonic daar zitten geen calorieën in!
Ajuuuuuuuuuuu, Haaaijeeeeeee, Houdoe en de groeten.
Tess & Nouk
-
05 April 2016 - 16:31
Oma En Opa:
Wat een geweldig verslag van jullie. Wij zien het al voor ons, Tessa die veeeeeeeeeeeeeeeeel moet lopen, zonder te struikelen.Doodmoe is en het liefst op een bank gaat liggen. Gelukkig is dat niet gebeurd en hebben jullie veel gezien en meegemaakt.Nu gaat het echte leven beginnen in de townships.Maak er wat van en wij volgen het als de beste,vooral met veel plezier dat het zo goed gaat.
Dikke kusssssssssssssssssssssss en tot het volgende verslag.
-
23 April 2016 - 12:55
Til Van Grinven :
Hoi, girls
Wat een super stage hebben jullie ik ben wel een beetje jaloers haha.
Geniet ervan .
En laat moetie Martha maar zeuren na dit verslag kan ze er weer een maandje tegen aan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley